Een of andere 'schrijfster' klaagde steen en been op facebook omdat een andere schrijfster een crowdfund link had gestuurd. Alsof ze een enorme dickpic toegestuurd had gekregen. Ik zei tegen haar dat ze als ze een crowdfunding link als 'persoonlijk' ervaart ze snel naar de zielenknijper moet. Meteen werd ik geblocked, gelukkig maar.

Mediteren is een soort van tijd terugveroveren op de sleur.

Je kunt natuurlijk af en toe een helder standpunt formuleren, maar om nou de hele dag met meningen rond te gaan lopen, dat is bij de beesten af.

Het nadeel van veganist zijn is dat iedereen die ooit een frikandel eet meent dat jij daar nu een foto van wilt zien.

Dat er ook 'schrijvers schrijvers' en 'dichters dichters' bestaan betekent eigenlijk maar één ding: dat de verkeerde mensen in de schijnwerpers staan, want laten we even wel wezen, het idee dat een schrijver bij schrijvers populair is en niet bij het publiek heeft bar weinig met zijn werk te maken.

In een van de gedichten in 'Wat koop ik voor jouw donkerwilde machten, Willem' schuurt Nick Cave de plinten in mijn atelier. Sommige mensen zeggen dan, Benders, je hebt te veel fantasie, maar het is helemaal geen kwestie van fantasie, als je even verder leest staat overduidelijk vermeld dat het om een heitje voor karweitje gaat.

Het delibelliseren van de literatuur. Hoe beginnen we eraan?

Insecten zijn voor 75% uitgestorven hoor ik op het nieuws. Maar hebben ze het daar niet een beetje zelf naar gemaakt? Al dat gevit op de dierenwereld maar die insecten, dat zijn pas smeerlappen.

Die 'power grab' van Netflix heeft alleen maar geleid tot ontstellend veel afgrijselijke middelmatigheid. Ze hadden moeten focussen op gewoon de beste series ter wereld verzamelen, in plaats van ze zo nodig zelf te moeten gaan maken. Het is alsof een of andere bloemlezer ineens meent dat ie zelf veel beter de uitgever kan spelen. Cut out the middle men, but what if those middle men are you?

Als het u niet uitmaakt lees ik gedichten liever niet met een leeg hoofd.